Χρειάζεται  επαναφορά της κρατικής κυριαρχίας της Ελλάδας σε ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΒΑΣΗ στο άρθρο 28 του Συντάγματος.

Χρειάζεται επίσης παλινόρθωση της ελευθερίας του προσώπου και των δημοκρατικών θεσμών στο Σύνταγμα.

Η Ελλάδα πρέπει να επαναφέρει τους δημοκρατικούς θεσμούς στο εθνικό της Σύνταγμα, και να κηρύξει το Δημόσιο Χρέος της παράνομο, επαχθές και επονείδιστο καταγγέλλοντάς το ως τέτοιο. Παράλληλα οφείλει να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να ιδρύσει μια νέα Κρατική Κεντρική Τράπεζα Ελλάδος και να εκδώσει εθνικό νόμισμα. Η παύση αποπληρωμής του παράνομου, επαχθούς και επονείδιστου δημόσιου χρέους μπορεί να γίνει μόνο με μονομερή κήρυξη στάσης εξωτερικών πληρωμών, υπό καθεστώς κρατικής κυριαρχίας.  Αυτό που ζούμε από το 2010 είναι χρεοκοπία της Ελλάδας πλήρως ελεγχόμενη από τους δανειστές της χώρας, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την πολιτική και οικονομική κατοχή της χώρας, την κατάργηση της κρατικής της κυριαρχίας, την εκποίηση της χώρας υπέρ των δανειστών, την παράνομη υπερφορολόγηση των Ελλήνων πολιτών και την στέρηση της ελευθερίας επιλογών τους, μέσω μιας αντισυνταγματικότατης και  αδυσώπητης τεχνοκρατικής ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.

Μόνο ένα κράτος με κρατική κυριαρχία, δικαίωμα έκδοσης κρατικού νομίσματος , και δημοκρατικό σύνταγμα το οποίο διασφαλίζει πλήρως την ελευθερία των πολιτών του, την πραγματική δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι σε θέση να μεριμνήσει για την βελτίωση της πραγματικής του παραγωγής και οικονομίας, με τρόπο που θα ωφελούνται οι πολίτες του. Μόνο ένα τέτοιο κράτος είναι σε θέση να αποφασίζει  τις διμερείς και τις διεθνείς σχέσεις, συμφωνίες και συμμαχίες του.

Βασικές διαφορές του ολιγαρχικού καθεστώτος υποτέλειας που μας κυβερνά ως εντολοδόχος των δανειστών της Ελλάδας, με το καθεστώς πραγματικής δημοκρατίας και  κρατικής κυριαρχίας:

Μια δημοκρατική χώρα με γεωγραφικά σύνορα έχει Σύνταγμα ψηφισμένο από τον λαό της, το οποίο απαγορεύει την κατάλυση της κρατικής της κυριαρχίας από οποιοδήποτε μεταγενέστερο σύνταγμα, κρατικό νόμο, διεθνείς ή άλλες συνθήκες, διεθνή ή άλλα συντάγματα, διεθνείς ή άλλους νόμους. Το δημοκρατικό αυτό σύνταγμα είναι ο μοναδικός ανώτατος νόμος που είναι σε ισχύ στην χώρα αυτή. Είναι η λεγόμενη "ρήτρα υπεροχής" ή "αρχή υπεροχής".
Στην Ελλάδα οι Ελληνικές κυβερνήσεις κατάργησαν εδώ και χρόνια την κρατική  κυριαρχία της Ελλάδας μέσα στο Ελληνικό Σύνταγμα αλλάζοντας τη διατύπωση του άρθρου 28 του Συντάγματος και ακυρώνοντας με τον τρόπο αυτό την κρατική κυριαρχία για να υποταχθεί η χώρα μέσω Ευρωπαϊκών και Διεθνών Συνθηκών.

Ένα κρατικά κυρίαρχο κράτος έχει  κρατική τράπεζα η οποία έχει το αποκλειστικό δικαίωμα έκδοσης του εθνικού νομίσματος, και μπορεί να λειτουργήσει ως δανειστής εσχάτης ανάγκης του κράτους αυτού. Η Ελλάδα δεν έχει κρατικό νόμισμα, ούτε κρατική τράπεζα με δικαίωμα έκδοσης κρατικού νομίσματος.  Δανείζεται ευρώ με τοκογλυφικότατα επιτόκια και εμπράγματες εγγυήσεις.  Το δημόσιο χρέος της χώρας μας εκτός από παράνομο, επαχθές και επονείδιστο, είναι πλέον κατά γενική ομολογία και μη βιώσιμο, δηλαδή είναι αδύνατον να αποπληρωθεί, και  οι Δανειστές της χώρας μας επιβάλλουν ξεπούλημα νησιών, λιμανιών, ενέργειας, δημοσίων υπηρεσιών κλπ επειδή η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώνει τις τεράστιες δόσεις των δανείων συν τους τόκους εγκαίρως.

Σε μια πραγματικά δημοκρατική χώρα η εξουσία ασκείται από τον λαό με ένα δίκαια αντιπροσωπευτικό σύστημα εξουσιών –νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική- οι οποίες εκλέγονται και ελέγχονται από τον λαό και λογοδοτούν στον λαό. Αυτές οι τρεις εξουσίες ορκίζονται να διαφυλάσσουν την ελευθερία και την δημοκρατία για την ευημερία του λαού.Στην Ελλάδα, λόγω της εκτεταμένης διαφθοράς και των τριών εξουσιών και του ότι δεν εκλέγονται από την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, η ελευθερία και η δημοκρατία έχουν εξαφανισθεί.

Σε μια δημοκρατία κάθε μία από τις τρεις εξουσίες είναι τελείως ανεξάρτητη από τις άλλες δύο.
Στην Ελλάδα η εκτελεστική εξουσία διορίζει την δικαστική και χειραγωγεί την νομοθετική εξουσία μέσω  της  κομματικής πειθαρχίας (στην Ελλάδα έχουμε βουλευτές που είναι ταυτόχρονα και υπουργοί). Επιπλέον, στην Ελλάδα η εκτελεστική εξουσία διορίζει «δικούς της» ως αρχηγούς στις Ε.Δ., στις δημόσιες υπηρεσίες, στις τράπεζες και στα ΜΜΕ. Έτσι ελέγχει τα πάντα. Επιπλέον, στην Ελλάδα υπάρχει κάποιες φορές ταύτιση της εκτελεστικής εξουσίας με την νομοθετική εξουσία. Για παράδειγμα, ένας υπουργός, υφυπουργός ή και πρωθυπουργός κάποιες φορές συμβαίνει να είναι ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ και βουλευτής.

Σε μια δημοκρατία, η Βουλή πάντα ενημερώνει και ενημερώνεται από τον πρωθυπουργό για τα πάντα, και αποφασίζουν από κοινού με ψηφοφορία για τις αποφάσεις. Την απόφαση της Βουλής είναι υποχρεωμένος να αποδεχθεί ο πρωθυπουργός. Για τα κρίσιμα ζητήματα, γίνεται πρώτα πλήρης ενημέρωση του λαού και ακολουθεί δημοψήφισμα.
Στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός, ή και ένας υπουργός, ενεργεί χωρίς να ενημερώνει την Βουλή, εξ’ονόματος του Ελληνικού κράτους, για κρίσιμα ζητήματα. Για παράδειγμα, τις δανειακές συμβάσεις με την τρόϊκα που υποθήκευσαν την Ελλάδα έναντι των τοκογλυφικότατων και ως εκ τούτου στην πραγματικότητα άνομων δανείων, τις υπέγραψαν οι υπουργοί οικονομικών και οι διοικητές της Τράπεζας της Ελλάδας...

 Σε μια δημοκρατία δεν υπάρχει περίπτωση να παραβιασθεί η θέληση του λαού και τα ανθρώπινα δικαιώματα μέσω της κερκόπορτας ενός προέδρου της Δημοκρατίας που διαθέτει υπερσυνταγματικές εξουσίες και veto.
Στην Ελλάδα, με τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, όταν μια κυβέρνηση δεν θέλει να χρεωθεί μια αντισυνταγματική νομοθεσία, την περνάει ως Προεδρικό Διάταγμα. Σε μερικές ομοσπονδιακές ενώσεις χωρών,  ο Πρόεδρος έχει αποκτήσει υπερσυνταγματικές εξουσίες μέσω του veto. Έτσι περνάει ό,τι νομοθεσία θέλει δικτατορικά.

Σε μια δημοκρατία ποτέ ο λαός δεν είναι στο σκοτάδι.
Στην Ελλάδα σπανίως οι κυβερνήσεις  ενημερώνουν τον ελληνικό λαό για κρίσιμα για την ελευθερία και την δημοκρατία ζητήματα.

Σε μια δημοκρατία επιτρέπεται να παίρνει ο λαός την πρωτοβουλία για δημοψήφισμα, για οποιοδήποτε κρίσιμο ζήτημα, με συγκέντρωση υπογραφών
Το Ελληνικό Σύνταγμα δεν δίνει στον Ελληνικό λαό την πρωτοβουλία για διενέργεια δημοψηφίσματος. Προβλέπει μόνο διενέργεια δημοψηφίσματος εάν αποφασισθεί εκ των άνω. Η διατύπωση του ερωτήματος του δημοψηφίσματος επίσης αποφασίζεται από την κυβέρνηση. Επιπλέον, απαγορεύει τελείως το δημοψήφισμα για δημοσιοοικονομικά θέματα. Επιβάλλεται να επιτρέπει το Σύνταγμα διενέργεια δημοψηφίσματος για όλα τα κρίσιμα ζητήματα, ακόμα και για τα δημοσιοοικονομικά. Επίσης επιβάλλεται να υποχρεώνεται η κυβέρνηση σε διενέργεια δημοψηφίσματος όταν το ζητούν οι πολίτες με συγκέντρωση ορισμένου αριθμού υπογραφών.

Σε μια δημοκρατία υπάρχει πραγματικά αναλογική αντιπροσώπευση όλων των πολιτών στην Βουλή.
Στην Ελλάδα, με το κολπονοθευτικό σύστημα της «ενισχυμένης» αναλογικής και με το «δώρο» των 50 εδρών στο 1ο σε ψήφους κόμμα,  με αποχή που κυμαίνεται γύρω στο 50% εξαιτίας της γενικευμένης διαφθοράς του πολιτικού συστήματος, όχι μόνο οι  κυβερνήσεις δεν αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών, αλλά καταστρατηγούν κάθε έννοια ισότητας και δημοκρατικής αντιπροσώπευσης, με αποτέλεσμα να έχουμε στην πραγματικότητα ολιγαρχία.

Σε μια δημοκρατία υπάρχει Συνταγματικό Δικαστήριο. Οι πολιτικοί είναι υπόλογοι για τις πράξεις τους και είναι δυνατή η ποινική τους δίωξη όταν παρανομούν.
Στην Ελλάδα οι βουλευτές, οι υπουργοί, οι υφυπουργοί, οι πρωθυπουργοί κι οι πρόεδροι της δημοκρατίας είναι ελεύθεροι να παρανομούν λόγω της θεσμοθετημένης τους ασυλίας, της ανυπαρξίας διάκρισης των τριών εξουσιών και της απουσίας Συνταγματικού Δικαστηρίου. 

Σε μια δημοκρατία υπάρχουν υγιείς νόμοι για την μετανάστευση και για τους πρόσφυγες πολέμου και φυσικών καταστροφών
Στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ υποβοηθούσαν την εισροή παράνομων μεταναστών, τους οποίους «ελληνοποιούσαν» με πρωτοφανείς ταχύτατες διαδικασίες κατά παράβαση κάθε έννοιας δημοσίου συμφέροντος και υγιούς μεταναστευτικής πολιτικής, για να προσεταιρίζονται τις ψήφους των. 
Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα, αλλά και η υπόλοιπη Ευρώπη, δέχεται μαζικά κύματα αμάχων προσφύγων πολέμου οι οποίοι εγκαταλείπουν τις φλεγόμενες πατρίδες τους για να επιβιώσουν. Προέρχονται κυρίως από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Ουκρανία, κι από άλλες εμπόλεμες ζώνες. Η Μεσόγειος γίνεται πολλές φορές ο υγρός τους τάφος, αφού δουλέμποροι αναλαμβάνουν την μεταφορά τους σε απελπιστικές συνθήκες. Επιβάλλεται η Ελλάδα να απέχει από οποιαδήποτε επιθετική συμμετοχή σε εμπόλεμες συρράξεις. Όσο θα συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί αμάχων, τόσο θα αυξάνονται τα κύματα προσφύγων πολέμου. Επίσης επιβάλλεται να παρέχεται άσυλο και κάθε δυνατή φροντίδα στους πρόσφυγες πολέμου και η Ελλάδα να είναι παράγοντας ειρήνευσης στις φλεγόμενες πατρίδες τους.

Όμως, πρέπει οι πρόσφυγες πολέμου, αλλά και οι γενικώς οι αλλοδαποί μετανάστες που επιλέγουν να μείνουν στην Ελλάδα μόνιμα, να μην παίρνουν την Ελληνική υπηκοότητα αμέσως, αλλά όταν περάσουν 5 τουλάχιστον χρόνια μόνιμης διαμονής τους στην Ελλάδα, και εφόσον θα έχουν μάθει σε ικανοποιητικό επίπεδο την Ελληνική γλώσσα και την Ελληνική ιστορία, ώστε να είναι σε θέση να αξιολογούν οι ίδιοι κάθε πολιτική παράταξη που θα διεκδικεί την ψήφο τους. Επίσης, όσον αφορά τους πρόσφυγες ισλαμικού θρησκεύματος, θεωρώ ότι η ΕΕ θα έπρεπε να έχει προνοήσει ώστε να τους δέχονται κυρίως τα ισλαμικά κράτη, λόγου χάρη η Τουρκία,  επειδή η διαβίωσή τους σε μη ισλαμικά κράτη είναι πολύ προβληματική, τόσο για τους ίδιους τους μουσουλμάνους πρόσφυγες, όσο και για τους κατοίκους των μη μουσουλμανικών χωρών υποδοχής τους.

        «ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ,ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ & ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΙΟ»
         «Η ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΗΣ»
         «Η ΒΟΥΛΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΕΙ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ»
         «ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ,ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΝΟΜΟ ΚΡΑΤΟΣ»
         «Η ΒΟΥΛΗ ,ΘΕΑΤΗΣ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ»
         «ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ ΟΜΑΔΙΚΑ»
         «ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑ Η ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΤΡΟΙΚΑ»
         «ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ & ΑΝΟΜΗ ΣΗΜΕΡΑ Η ΑΣΚΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ»
                                                                
                                                                Γεώργιος Κασιμάτης, συνταγματολόγος

                                                                   Η συνέντευξη του Γ. Κασιμάτη, EΔΩ.



© Copyright ΕιρήνηΒούλγαρη, 2015-2022